خطمشی گذاری، حکمرانی و آزمایشگاه حکمرانی

یکی از راهای سلطه بدون جنگ و یا ابزارهای قهری، استفاده از توان اقتصادی خود و یا استفاده از ضعف اقتصادی طرف مقابل است. در حکمرانی اقتصادی می توان با استفاده از اهرم های مثبت مانند پرداخت وام به دولت رقیب آن را وارد چالش نقدینگی داخلی و بدهکاری ملی کرد. این موضوع به تحلیل ریسک کشوری باز می گردد.

اعطای وام های بین المللی علاوه بر اینکه شامل ریسک اعتباری می شود (ریسکی که در ذات عملیات وام دهی قرار دارد) ریسک کشوری را نیز در بر می گیرد یعنی آن دسته از ریسک هایی که مربوط به محیط اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کشور متبوع گیرنده وام است. به هنگام اعطای وام به دولت های خارجی یا موسسات آن ها، امکان دارد که ریسک کشوری در آشکارترین وضع خود نمایان شود زیرا اعطای چنین وام‌هایی معمولأ بدون پشتوانه صورت می‌گیرد. یکی از اجزای ریسک کشوری، ریسکی است که از آن تحت عنوان ریسک انتقال وجوه یاد می‌شود. این ریسک زمانی وجود می آید که تعهد یک گیرنده وام، بر حسب پول محلی نباشد. صرفنظر از وضعیت مالی خاص یک گیرنده وام، ممکن است ارز تعهد شده در دسترس وی قرار نداشته باشد.

این عدم پشتوانه در دریافت باعث دو رویداد می شود:

1- کارکرد تولیدی در حوزه اقتصاد ندارد

2- حجم نقدینگی را در جامعه وام گیرنده افزایش می دهد.

همواره باید در شرایط تحلیل درست از ریسک کشوری باشیم تا امکان ضربه پذیری خود را از دریافت وام بین المللی کاهش دهیم.

#حکمرانی #اقتصاد #دولت #رقابت #مردم #ریسک_کشوری #ریسک_اعتباری

نظر به آنکه هر فعلی در امر حکمرانی ترکیبی از قاعده و عمل می باشد و در کشور ما قاعده در فعل دولت امری سیاسی بر اساس تفکر جریان قالب در دولت است؛ بهتر است در این موضوع به تعریف "امر سیاسی" توجه داشته باشیم که هر عمل سیاسی یا به هدف تغییر وضع موجود صورت می‏پذیرد یا به هدف حفظ آن انجام می گیرد. هر گاه میل و آرزو معطوف به حفظ وضع موجود باشد، منظور آن است که از تغییر در جهت بدتر شدن جلوگیری شود؛ و هر گاه میل به تغییر باشد، منظور آن است که تغییراتی در جهت بهتر شدن حاصل آید. پس تمام اعمال سیاسی به وسیله مفاهیم بهتر شدن و یا بدتر شدن، هدایت می‏شوند.امّا مفهوم تصور بهتر یا بدتر، در واقع تعمق در باره امر"خوب" یا "خِیر" است و در واقع این آگاهی به امر خِیر است که تمام اعمال ما را هدایت می‏کند.
پس در قاعده گذاری در چهارچوب مفاهیم حکمرانی که در اینجا تفصیر آن به خطمشی نزدیکتر است و از سویی همانطور که در متون آموزشی و عملی ذکر آن رفته است؛ سیاست پشتوانه خطمشی گذاری است، می توان به مفهومی کلیدی که به نظر اینجانب برای کمسیون های دولت مهم است، رسید و آن درک امر خوب؛ "خِیر" از دیدگاه سیاسی دولت است و با توجه به آنکه دیدگاه سیاسی در دولت های "اصلاح طلب و اصول گرا"، "راست و چپ" و یا به هر نام دیگری در پارادوکس های مختلف تفصیری متفاوت دارد. پس می توان گفت برنامه ها در افق کوتاه مدت حداقل 4 ساله و در افق بلند مدت حداکثر 8 ساله خواهند بود زیرا ممکن است "خِیر" امروز، "شَر" فردا باشد و یا بالعکس.
لذا بهترین و سودمند ترین امر در نگاه حکمرانی با سویه جایگاه دولت؛ تفکیک امر خطمشی از نگاه سیاست زده تعبیر کننده "خِیر" و "شَر" است که می تواند نگاه کمسیون های دولت را بصورت عام به منفعت عامه که همانا رسالت اصلی دولت ها است، هدایت نماید. حضرت امیر المومنین امام على (علیه‌السلام) می فرمایند: اَلعَجزُ مَعَ لُزومِ الخَیرِ خَیرٌ مِنَ القُدرَهِ مَعَ رُکوبِ الشَّرِّ؛ ناتوانىِ همراه با خِیر بهتر از توانمندىِ در خدمت شَر است. دانایى، ریشه همه خوبى ‏ها و نادانى ریشه همه بدى ‏هاست.
به نظر اینجانب، کمسیون های دولت، این امکان را دارند که پا را فراتر از عرف های تعریف شده خدمت در دولت گذاشته و این فعل زیربنایی را با مجموعه از برنامه های مدون در حوزه حکمرانی اجرایی نمایند که خود گامی اساسی در جهت نزدیکتر شدن "حکمرانی دولتی ها" به "حکمرانی اسلامی" باشد. حضرت امیر المومنین امام علي(علیه السلام) در بخشی از عهد نامه مالک اشتر(نامه ۵۳ نهج البلاغه) به نکته مهمی می پردازد كه در حيات امروز بشر و شكل گيرى حكومت ها، اثرش از هر زمان آشكارتر است، مى فرمايد: "بايد محبوب ترين كارها نزد تو امورى باشد كه در جهت رعايت حق از همه كامل تر و از نظر عدالت شامل تر و از نظر رضايت عمومى مردم جامع تر باشد".
#حکمرانی #کمسیون_دولت #مردم #امر_سیاسی #سیاست #دولت